Pojęcie środowiska ekologicznego w aktach prawa UE dotyczy środowiska naturalnego, jak również środowiska będącego wytworem człowieka. Przyjęcie takiej formuły umożliwia podjęcie środków o rożnym charakterze, od zabiegów konserwujących środowisko, przez działania naprawcze, zapobiegawcze, aż po środki o charakterze represyjnym.
Wyróżnia się cele generalne oraz cele szczegółowe.
Cele generalne dotyczą środowiska, zostały zapisane w postanowieniach traktatowych UE, Wspólnoty Europejskiej i Wspólnoty Energii Atomowej (EWEA). Istnieją zasadniczo 2cele generalne: popieranie wysokiego poziomu ochrony środowiska oraz zrównoważony i trwały rozwój.
Cele szczegółowe są zawarte w art. 174 TWE, który stanowi, że polityka wspólnoty w dziedzinie ochrony środowiska naturalnego przyczynia się do zachowania ochrony i poprawy jakości środowiska naturalnego.
Cele ochrony środowiska obejmują swoim zakresem zarówno powstrzymywanie się od działań szkodliwych dla środowisk,a jak i działania zmierzające do zapewnienia, że środowisko nie będzie ulegało degradacji. Formuła ta ma szersze znaczenie niż termin „zachowanie środowiska”, który dotyczy jedynie stanu środowiska naturalnego.
Istnieją 2 podejścia do koncepcji trwałego rozwoju: miękkie i twarde.
Podejście twarde podkreśla fakt niemożliwości kompensaty uszczerbków i szkód wyrządzonych w środowisku. Dlatego też rozwój społeczno-gospodarczy powinien restrykcyjnie uwzględniać czynnik środowiska jako decydujący o kierunku rozwoju.
Podejście miękkie pozwala na substytucję zasobów, dostarcza ekwiwalentów i kompensację szkód, pod warunkiem utrzymania takich samych szans dla rozwoju przyszłych pokoleń.
